Ο Γιάννης Μπανιάς, ένα γνήσιο τέκνο της Άρτας και
των Μελισσουργών, γέννημα θρέμμα της κατοχής και της Αντίστασης στα παιδικά του
χρόνια αντί για παραμύθια και νανουρίσματα άκουγε ιστορίες για τον Άρη
Βελουχιώτη και αντάρτικα τραγούδια.
Ήταν μεγάλος εραστής των
Τζουμέρκων, της Ηπείρου, και ταυτόχρονα διεθνιστής που νοιαζότανε για τα
δικαιώματα όλων των ανθρώπων, που δεν ενέδωσε, αγωνίστηκε και πήγε κόντρα στο
ρεύμα που σάρωνε τα πάντα.
Η περιοχή
των Τζουμέρκων υπήρξε χώρος επιχειρήσεων και σύγκρουσης των δυνάμεων κατοχής με
τις Ελληνικές αντιστασιακές οργανώσεις αλλά και εμφυλίων συγκρούσεων μεταξύ
ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ. Οι κάτοικοι των κοινοτήτων της περιοχής υπέστησαν τα πάνδεινα
από τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των κατοχικών στρατευμάτων αλλά και από τον
Εμφύλιο Πόλεμο που ακολούθησε και συνέτεινε στην όξυνση των πολιτικών παθών
και στην οικονομική και κοινωνική καθυστέρηση.
Ο Γιάννης στο σύντομο χρονικό διάστημα που ήταν
βουλευτής ενδιαφέρθηκε με πάθος για τα θέματα της ιδιαίτερης πατρίδας του μέσα
και έξω από τη βουλή με στόχο η Ήπειρος να πάψει να κατατάσσεται ανάμεσα στις
πιο φτωχές περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. . Δυστυχώς έφυγε νωρίς και δεν
πρόλαβε να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του.
Τον απασχολούσαν πολύ οι δύσκολες
καιρικές συνθήκες που επικρατούν κατά τη διάρκεια του χειμώνα στην ευρύτερη
περιοχή των Τζουμέρκων, οι συνεχείς κατολισθήσεις που συμβαίνουν σε αρκετά
σημεία των δρόμων που οδηγούν στα χωριά, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει
συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση, η λαίλαπα της αξιοποίησης και κατά πόσο οι άνθρωποι
μπορούν ν’ αντισταθούν, η πολιτιστική κληρονομιά της Ηπείρου. Πάντα είχε έννοια
τα Ιστορικά γιοφύρια που καταρρέουν. Γεγονός είναι ότι οι υποδομές του ορεινού
όγκου Τζουμέρκων λόγω των έντονων βροχοπτώσεων που επικρατούν στην περιοχή χρειάζονται συνεχή συντήρηση.
Δεν είναι δηλαδή ότι διαθέτεις κονδύλια για ένα έργο και τελείωσε. Εδώ, κατά
την διάρκεια του χειμώνα συμβαίνουν βιβλικές καταστροφές και έτσι έχεις ν’
αντιμετωπίσεις ένα «γιοφύρι της Άρτας». Αν
δεν γίνουν τα ανάλογα έργα η συγκεκριμένη περιοχή κάθε χειμώνα θα μετρά ζημιές και θα κινδυνεύει να αποκλειστεί.
Η κατασκευή και η συντήρηση των ορεινών δρόμων θα πρέπει ν' αποτελέσουν μια αυστηρά
Δημόσια υπόθεση ούτως ώστε από τα έργα να ωφελούνται και η χώρα και οι τοπικές κοινωνίες.